نمیــــ دانم
نمیــــ دانم

نمیــــ دانم

داش کوچیکه

بعضی وقتا به داش کوچیکم حسودیم میشه

دوست دارم جای اون باشم

یه کارتون تکراریو که هزار بار دیدم

بذارم

بعد با همه صحنه هاش که از حفظم

بشینم  از ته دل بخندم

هروقتم گفت م بدبخت شدم

یا بستنیم آب شده

یا یکی از سی دیام خش داره


شاکر

خدایا شکرت ...



با کیا شدیم هفتاد میلیون ...!!!

.

.

.

.

.

.

بلا نسبت دوستان

دلخوریه یه 20ساله

موندم من شبیه آدما نیستم


یا آدما شبیه من


اذیتم میکنه نفهمیدنش


که کدوم درسته آیا؟


بعضی وقتا کم میارم مث الان


+خواب

در جوار خانواده

سر شب گوشی رو گذاشتم کنار رفتم نشستم تو پذیرایی در جوار خانواده


5 دقیقه اول خونواده


5 دقیقه دوم خونواده


1 دقیقه بعد مامانم : موبایت سوخته ؟


من : نه ...


3 دقیقه بعد آجیم : اینترنتت شارژش تموم شد ؟

من : نه ...


اندکی بعد آجیم : چی شده حالت خوب نیست؟ 


من : نه چطور ؟


یذره بعد مامانم : تو چته ؟ چرا سرت تو موبایلت نیست ؟


من : خب گفتم یکم بیام پیش شما بشینم ...


آجیم : مطمئنی طوری نشده ؟


مامانم : خب بگو چرا اینجوری میکنی آخه ؟


هیچی دیگه پا شدم رفتم گوشیو برداشتم رفتم نیمباز ...

poker


                            




   زمان است که در آن سر میز با ما غمار بازی میکند و تمام برگها را در دست دارد

   باید برگهای برنده زندگی را . برگهای برنده زندگیمان را حدس بزنیم .



    +اینا شعاری بود بیشتر/ واقعیتش بیخیال

     ولی من میبرمش


    +19هم تموم شد رفتم تو20


    +تولدم مبارک(:

    

    -فردا نیستم جلو جلو به خودم تبریک گفتم

      ):

پارانویا

از زیر سنگ هم شده پیدایم کن

دارم کم کم این فیلم را باور می کنم

و این سیاهی لشکرِعظیم را

عجیب خوب بازی میکنند

درخیابان ها

کافه ها

کوچه ها

هی جا عوض میکنند

و

همین که سربرگردانم

صحنه ی بعدی را آماده کرده اند.

ادامه مطلب ...

اختلاط با داش کوچیکه


از در اومد با ذوق واسم تعریف میکرد

اون: ممَ مسجد آپشکونه داره

ولی اونجا شلوگه نمیتونی شَبت بخوری

باید بشینی خوب باشی شَبت میارن

من : دیگه چی

عمو سیبیلو دیونس اصن

من : چرا؟

اون : آخه داد میزنه مامان امین گریه میکنه

من : خنده

اون درازکشیده: ممَ شَبت زیاد خوردم شمکم درد میکنه

من باخنده : پاشو برو دسشویی

اون درحال رفتن : مسجد خوبه دشویی  داره

خودم رفتم زیداد داره


+اون

                                                                                      

پیغمبر

  تو  رسول  ِ  خدای  ِ  غمی  ... ،

                            پیغمبر تر  از  تو  نبود ... ،

                            به  معجزه ی  ِ  رفتن ... 

                            پی  ِ غم  بُردی ام ...

 

گاه زخمی که به پا داشته ام  

                      

                         زیــرو بـم های زمین را به من آموخته است




سهراب (صدای پای آب)




پ ن :

صدای پای آب +صدای خسرو شکیبایی=حرف نداره

ریاضیات

   چه معادله ای


   میلت به صفر است  

                        و

                          حد صبرم به بی نهایت





پ ن : امیدوارم حد خونده باشید